Віктару Казько
Я ня быў
У тым фашысцкім лягеры
Між балот палескіх і дуброў,
Дзе ўрачы,
Страшней, чым п’яўкі прагныя,
З Колькі Лецечкі смакталі кроў.
Днямі гэнымі,
Наскрозь прагорклымі
Дымам, гарам, горам і журбой,
Я ня быў між тых, чыёй крывёй
Захлыналіся шпрыцы зь іголкамі.
Дык чаму ж,
На край наш родны гледзячы,
На людзей, на дрэвы і траву,
Мне здаецца,
Што я з сэрцам Лецечкі,
З хворым сэрцам Лецечкі жыву?..
––––––––––––
Колька Лецечка – гэрой аповесьці Віктара
Казько «Суд у Слабадзе».
2000
|
|
